Afsluitdijk als springplank voor toeristen uit Enkhuizen: 'Vierhouten
begint al behoorlijk eigen te worden'
Al meer dan een kwart eeuw pendelt de familie Kornalijnslijper vanuit Enkhuizen via de afsluitdijk richting Vierhouten. In de beginjaren nog met een sleurhut achter de auto, waarna het gezin al vrij snel hun intrek in een stacaravan neemt. “In eerste instantie was dat een vrij kleine stacaravan en niet lang daarna konden we een houten stacaravan overnemen. Die is toen op onze plek geplaatst.”
De Kornalijnslijpertjes werden op slag verliefd op hun Veluwse plekje. “We zijn hier echt terechtgekomen voor de plek, die sprak ons erg aan. Die grensde aan het bos. Je liep zo in één keer het bos in. Niet wetende dat dat er vijfentwintig jaar later er heel anders uit zou zien.”
In de loop der jaren is er namelijk wel het een en ander veranderd, zo laat de Enkhuizenaar glimlachend tussen neus en lippen door weten. “We zijn nu helemaal ingebouwd. Maar zo’n camping staat nooit stil hè. Dat verandert constant. Maar we zijn hier gewoon blijven staan, want het is een prettige plek.” Jammer vindt hij het wel. “Daar krijg je geen garantie voor bij het contract hè”, voegt hij er lachend aan toe.
Al is er vooral begrip. “De camping heeft een paar jaar geleden Mosterdveen ingeleverd, in ruil voor andere genoegens. De verhuizing van Mosterdveen, die moesten allemaal een plekkie krijgen op Samoza. En dan hebben ze natuurlijk ruimte nodig, zo breidt de camping uit.”
De keuze voor de Veluwe was gezien het gezinsleven een bewuste, laat de 70-jarige weten. “We zijn hier ook terecht gekomen omdat we twee kinderen hadden waarmee het prettig is om veel in de buitenlucht te vertoeven en tochtjes te maken. Toen wij hier kwamen waren de kinderen nog klein.” Niet om de laatste plaats omdat Kornalijnslijper Nunspeet ziet als een prima uitvalsbasis. “Voor ons is het ook een springplank. Je zit aan de andere kant van Nederland waardoor het makkelijker is om tochtjes naar Groningen, Friesland of Drenthe te maken. Wat je van huis uit wat minder snel doet omdat het een ruim uur scheelt. Nunspeet is toch het ‘hart van Nederland’, het is heel makkelijk om vanuit hier alle kanten op te gaan.”
Werd het Vierhouter-avontuur zo'n 25 jaar geleden begonnen met zijn vieren, tegenwoordig gaan pa en ma Kornalijnslijper gezellig met zijn tweetjes. Al denkt het spreekwoordelijke gezinshoofd dat het kroost hun weg naar Hulshorst uiteindelijk ook wel weer weet te vinden. "Het zal me niet verbazen als die hier straks weer terugkomen. Als ze gesetteld zijn en een plek zoeken.” Iets wat op Samoza eerder regel dan uitzondering lijkt te zijn.
'We zijn hier gewoon blijven staan, want het is een prettige plek'
"Toen we hier terecht kwamen hoorden we ook vaak: je begint op de plek van je ouders, dan krijg je kinderen. De kinderen gaan een hele poos mee, tot ze een bepaalde leeftijd bereiken en er geen interesse meer in hebben. Dan ga je als ouders een periode alleen heen. Dan krijg je een situatie dat de kinderen aan pa en ma vragen of ze een weekje in de caravan mogen. hetzij met vrienden of met een partner. En zo langzaam maar zeker ga je dan in de richting dat de caravan weer terug overgenomen wordt. En zo is het hier op de camping echt wel generaties lang gegaan.”
